Bemels Beste Boeren Bergloop
Sinds een paar jaar wordt door de Bergrunners Bemelen een loop georganiseerd, de Bemels Beste Boeren Bergloop, in en rondom het immer pittoreske dorpje Bemelen. Het is een
natuurloop, geen echte trail en ook geen stratenloop, het valt daar ergens tussen in.
Nadat ik vorig jaar al een vergeefse poging ondernomen had om deze loop op mijn palmares te zetten, waag ik dit jaar een nieuwe kans. Vriend Harrie pikt me op en gezamenlijk rijden we richting Bemelen.
Als we rond 10.15u in Bemelen arriveren is het daar al een drukte van belang, Deze loop is in de drie jaar van haar bestaan enorm populair geworden en vandaag hebben zo’n 700 lopers de weg richting Bemelen gevonden. Snel parkeren we de auto en begeven ons naar het inschrijfbureau.
Bij de start tref ik oud-Caesar coryfee en oud-collega Robert Diederen. Robert, die net als ik, in het bezit is van een prachtig vormgegeven Bourgondisch lichaam, gaat ook de uitdaging van 15k aan. Wij storten ons niet in het drukke gewoel bij de start, maar wachten achteraan gezellig keuvelend op het startschot.
Direct na de start komt de hele karavaan weer abrupt tot stilstand, als enkele deelnemers tot hun ontzetting merken dat er modder op het parcours ligt en dat je schoenen daar vies van worden. Zij proberen voorzichtig om deze hindernis heen te lopen met als gevolg een enorme lopersfile.
Als we dan eindelijk opgang zijn gekomen begint het grote genieten. Het parcours is afwisselend, met pittige klimmetjes, afdalingen, holle wegen, asfalt en open veld. Ver- en minder vergezichten wisselen elkaar in hoop tempo af, maar zijn allen van ongekende schoonheid.
Het toetje of de uitsmijter van de 15k loop, is de beklimming van de Bemelerberg. Diverse lopers om mij heen moeten hier al wandelend naar boven, maar ik kan gelukkig blijven lopen. Echter, eenmaal boven komt dan toch de man met de hamer langs. Of het de berg is geweest, of het gezicht van Wil Pepels die me ergens halverwege de beklimming toe schreeuwt, of een combinatie van beiden. Dat kan ik achteraf niet meer vast stellen, feit is dat ik vanaf hier tot aan de finish ‘pap in de benen’ heb en het tempo moet laten zakken. Eenmaal over de finish zie ik Harrie weer terug, en komen we ook Hein Voncken tegen. Onder het genot van een drankje en een lekker stuk vlaai wordt de loop geëvalueerd en passeren hoogte- en dieptepunten nogmaals de revue.
Rest mij als laatste een groot compliment te maken aan de organisatie. Prachtig parcours, strak georganiseerd, een feest voor de loper. En dat alles letterlijk, voor een appel en een ei. Kortom een echte aanrader voor wie niet bang is voor vieze loopschoenen.
Toine
